🌍 ISAD 2025

Różnorodna Społeczność Osób z ESBS – Stawianie Czoła Wyzwaniom z Wykorzystaniem Silnych Stron

22 października – Międzynarodowy Dzień Świadomości Jąkania

Każdego roku 22 października świat obchodzi International Stuttering Awareness Day (ISAD) – Międzynarodowy Dzień Świadomości Jąkania. To dzień, w którym szczególną uwagę poświęcamy osobom doświadczającym jąkania i bloków mowy.

Tegoroczne hasło, ogłoszone przez światowe organizacje stutteringowe, brzmi:

„A Diverse Stuttering Community – Meeting Challenges With Strengths”
(Różnorodna Społeczność Osób Jąkających Się – Stawianie Czoła Wyzwaniom z Wykorzystaniem Silnych Stron)

To przesłanie doskonale współgra z ideą Nowej Mowy oraz z koncepcją Zespołu Emocjonalnych Blokad Mowy (ESBS). Pokazuje, że mimo różnorodnych doświadczeń, objawów i historii, wszystkich ludzi dotkniętych jąkaniem łączy jedno — pragnienie wolnej, spokojnej i świadomej komunikacji.

I. Różnorodność Społeczności Osób z ESBS

Każdy głos ma swoją historię

Społeczność osób z ESBS jest niezwykle różnorodna. Każdy, kto doświadcza jąkania lub blokad mowy, przeżywa to na swój własny sposób. Jedni walczą z powtórzeniami i napięciem w ciele, inni całkowicie „znikają” w ciszy, gdy emocje biorą górę.

ESBS – Zespół Emocjonalnych Blokad Mowy – opisuje zjawisko, w którym emocje (najczęściej lęk, napięcie, wstyd) blokują naturalny przepływ mowy. To nie tylko problem z artykulacją – to emocjonalny mechanizm obronny, który powstaje w wyniku utrwalonych wzorców stresu i napięcia.

Widoczne i niewidoczne objawy

ESBS obejmuje zarówno objawy widoczne (jąkanie, powtórzenia, tiki, skurcze), jak i niewidoczne (lęk, wycofanie, poczucie utraty kontroli, brak pewności siebie).
Niektóre osoby mówią płynnie w domu, ale blokują się w pracy. Inne – odwrotnie – potrafią mówić publicznie, ale zamilkają przy bliskich.

To właśnie ta różnorodność doświadczeń czyni społeczność osób z ESBS tak wyjątkową. Nie istnieje jeden wzorzec jąkania – istnieją tysiące indywidualnych historii i sposobów radzenia sobie.

Kamuflaż i niewidzialna walka

Wielu ludzi z ESBS uczy się przez lata ukrywać swój problem. Zastępują słowa, unikają rozmów, udają zapomnienie. Zamiast powiedzieć „Cola”, proszą o „czarny napój gazowany”. To strategie kamuflażu – sposób, by nie ujawnić słabości, by nie narazić się na śmiech lub ocenę.

Jednak taki kamuflaż, choć pomaga przetrwać, oddala od autentyczności. Bo prawdziwa siła nie leży w ukrywaniu, ale w spokojnym, świadomym mówieniu – mimo lęku.

Różnice płciowe i środowiskowe

Badania i obserwacje Nowej Mowy pokazują, że objawy ESBS różnie ujawniają się u kobiet i mężczyzn.
U chłopców częściej widzimy „walkę z falą” – jąkanie, powtórzenia, zmaganie z blokiem.
U dziewcząt częściej pojawia się „zamrożenie” – cisza, milczenie, brak reakcji.

Do tego dochodzi wpływ otoczenia: rodziny, szkoły, pracy. Czasem obecność „Tragarzy” (osób, które pomagają mówić) paradoksalnie utrudnia rozwój samodzielności. Inne osoby – tzw. „Żurawie” – swoją obecnością dają poczucie bezpieczeństwa, pomagając głosowi wypłynąć na powierzchnię.

Ta różnorodność reakcji, środowisk i emocji jest naturalna – i stanowi podstawę do zrozumienia, że nie ma jednego wzorca jąkania. Jest za to wiele dróg do przemiany.

II. Spotkanie z Wyzwaniami

Napięcie i emocje – serce ESBS

Głównym wyzwaniem w ESBS jest napięcie emocjonalne i fizyczne. Gdy pojawia się lęk, ciało automatycznie się napina – mięśnie klatki piersiowej, gardła, języka. To reakcja obronna sterowana przez ciało migdałowate w mózgu.

W efekcie głos „grzęźnie” w gardle. Nie dlatego, że coś z nim jest nie tak, ale dlatego, że emocje przejęły kontrolę.
Aż 92% osób z ESBS zgłasza, że w momencie mówienia odczuwa wzrost napięcia w całym ciele – nie tylko w narządach mowy.

To napięcie jest więc nie tyle „przyczyną jąkania”, ile jego emocjonalnym rdzeniem.

Lęk przed blokiem – błędne koło

Wielu ludzi z ESBS nie boi się samego mówienia, tylko tego, że znowu się „zablokują”.
To lęk przed lękiem – błędne koło, które odbiera wolność. W rezultacie człowiek zaczyna unikać rozmów, spotkań, a z czasem – życia.

Ten mechanizm przez lata paraliżował twórcę Nowej Mowy, Dawida Tomaszewskiego.
Dziś, po latach praktyki, mówi spokojnie, pokazując, że strach można rozbroić poprzez spokój i świadomość.

Tragedia niewypowiedzianych słów

Wyobraź sobie rzekę, po której płyną statki z ładunkiem słów i myśli.
Każdy statek, który tonie z powodu blokady mowy, zostawia po sobie cenny ładunek – niewypowiedziane myśli, uczucia, pomysły.
Z czasem z tych zatopionych statków powstają „Złote Góry” – symbol niewypowiedzianych, a cennych słów.

ESBS to nie tylko problem z mową. To także tragedia niewypowiedzianych historii. Ale to właśnie w nich ukryty jest potencjał – bo każde z tych słów można odzyskać dzięki spokojnej mowie.

III. Spotkanie z Siłą – Nowa Mowa jako Droga

Hasło ISAD 2025 mówi o stawianiu czoła wyzwaniom z wykorzystaniem silnych stron.
W przypadku ESBS tą siłą jest Nowa Mowa – metoda i filozofia, która odwraca kierunek uwagi: zamiast walczyć z jąkaniem, uczy budować nowy, spokojny sposób mówienia.

Neuroplastyczność – mózg potrafi się zmienić

Nowa Mowa działa w oparciu o neuroplastyczność, czyli zdolność mózgu do tworzenia nowych połączeń.
To nie cud – to biologia. Tak jak można nauczyć się nowego języka, tak samo można nauczyć się nowego sposobu mówienia.
Każde ćwiczenie, każdy świadomy oddech, każda spokojna wypowiedź wzmacnia nowy tor neuronalny – ścieżkę Nowej Mowy.

Pewność i kontrola

Nowa Mowa daje to, czego najbardziej brakowało osobom z ESBS – pewność, że myśl zostanie wypowiedziana.
To uczucie, że słowa płyną bez wysiłku, bez walki, z poczuciem pełnej kontroli.
Nie chodzi o perfekcję – chodzi o spokój.

Ten spokój rodzi się z wewnętrznej harmonii ciała i myśli, z luzu, z akceptacji, z nowej wizji siebie.

Symbol przemiany – nożyczki i kamień

Na okładce książki o Nowej Mowie znajdują się dwa symbole: nożyczki i kamień.
Nożyczki oznaczają odcięcie starego nawyku, uwolnienie się od wzorców lęku i napięcia.
Kamień symbolizuje decyzję – moment, gdy człowiek świadomie wybiera spokój zamiast strachu.

To moment przemiany – kiedy przestajesz być ofiarą blokady, a stajesz się twórcą własnej mowy.

Trening w życiu codziennym

Nowa Mowa nie kończy się na sali szkoleniowej. Prawdziwy trening odbywa się w życiu – w rozmowie telefonicznej, w sklepie, w pracy, w relacjach.
To tzw. żywe sytuacje, które pozwalają ćwiczyć spokój w realnych emocjach.

Każdy krok naprzód jest Triumfem – zwycięstwem nad dawnym lękiem – oraz Satysfakcją, czyli spokojną radością z tego, że znów mogę mówić.

Wspólnota – różnorodność, która jednoczy

Nowa Mowa to również społeczność – miejsce spotkania ludzi z całej Polski i świata, którzy uczą się mówić spokojnie.
To różnorodna społeczność ESBS, w której spotykają się osoby w różnym wieku, z różnych środowisk, z różnymi historiami.

Łączy ich jedno: doświadczenie blokady i wspólna droga ku wolności.
Tu nie ma ocen, jest akceptacja. Nie ma rywalizacji, jest wsparcie.
To społeczność, która pokazuje, że różnorodność nie dzieli – ona wzmacnia.

IV. Od Lęku do Sprawczości

ISAD 2025 przypomina, że każde wyzwanie niesie w sobie siłę.
W przypadku ESBS ta siła rodzi się z decyzji, by nie uciekać, ale stawić czoła emocjom z nową świadomością.

Nowa Mowa to właśnie ta droga – od napięcia do spokoju, od milczenia do wyrażania siebie.
To nie tylko zmiana sposobu mówienia, ale transformacja tożsamości – z osoby zablokowanej w osobę wolną, pewną i spokojną.

V. Przesłanie Nowej Mowy na ISAD 2025

Hasło ISAD 2025:

„A Diverse Stuttering Community – Meeting Challenges With Strengths”

jest żywym odzwierciedleniem filozofii Nowej Mowy.
Bo różnorodność społeczności ESBS to nie słabość, lecz bogactwo doświadczeń.
To dowód, że każdy z nas może spotkać się ze swoim lękiem i przekształcić go w spokój, pewność i głos.

Dlatego przesłanie społeczności Nowej Mowy na ISAD 2025 brzmi:

🌿 Nie musisz walczyć z jąkaniem.
Możesz nauczyć się mówić spokojnie, świadomie i z mocą.
Twoja różnorodność jest Twoją siłą.